СПІВРОЗМІРНА САМООБОРОНА ЯК ОСНОВА ОБОРОННОЇ ОСВІТИ ТА ОПТИМАЛЬНА МОДЕЛЬ ПРОТИДІЇ АГРЕСІЇ

Автор(и)

  • Ян Харасимович Вища школа ім. Павла Влодковіца в Плоцьку, ал. Яна Кілінського 12, 09-402 Плоцьк, Республіка Польща https://orcid.org/0000-0001-9277-289X

DOI:

https://doi.org/10.28925/2226-3012.2018.7.108115

Ключові слова:

спортивні та бойові мистецтва, фізична агресія, співрозмірна самооборона, цілісна модель освіти

Анотація

Стаття є спробою синтетичного пояснення теоретичної, правової, етичної та методологічної основ соціально-оптимальної моделі оборонної освіти, її загальних принципів. Розглянуто бойове мистецтво, яке одночасно виконує утилітарні, аксіологічні та етичні критерії оборонної освіти людини; проаналізовано особливості співрозмірної самооборони як основи оборонної освіти. Автор визначає основні елементи цілісної та оптимальної моделі протидії агресії (співрозмірна самооборона) та формулює важливі висновки щодо необхідності гуманізації роботи викладачів спортивних та бойових мистецтв. Зокрема, цілісна модель оборонної освіти розвивається як утилітарна (з точкою зору виживання), аксіологічна та етична компетентність особистості, що проявляється у різних аспектах: контролі небажаних моделей поведінки, що базується головним чином на відмові від насильства, самоконтролі та домінуванні над своєю агресивністю; виборі способу здорового способу життя тощо.
У статті акцентовано увагу, що оборонна освіта стає дедалі актуальною в контексті посилення явищ фізичної агресії, а також сучасної культури телебачення, яке все частіше транслює екранне насильство. Проте важливо відзначити й зростаючу популярність спорту і бойових мистецтв серед дітей та молоді.
Аналіз наукових праць з проблеми дослідження засвідчує, що соціально бажана модель оборонної освіти повинна забезпечити умови для всебічного розвитку людини, її фізичної підготовленості, моральних цінностей. У такій цілісній перспективі навчання спортивних та бойових мистецтв, включаючи навчання самооборони, повинно слугувати освіті сміливих і гідних людей.
Автор робить висновки, що реалізовувати модель оборонної освіти необхідно на принципах законності, честі, універсальної етики. Оскільки лише така оборонна освіта може виступати ефективною протидією агресії.

Біографія автора

Ян Харасимович, Вища школа ім. Павла Влодковіца в Плоцьку, ал. Яна Кілінського 12, 09-402 Плоцьк, Республіка Польща

Доктор наук з фізичного виховання, декан факультету фізичного виховання

Посилання

Bańko, M. (red.) (2000). Inny słownik języka polskiego. Warszawa, Rzeczpospolita Polska: Wydawnictwo Naukowe PWN (pol).

Dąbrowski, A., Jasiński, T., & Kalina, R. M. (red.). (2002). Sporty walki w edukacji dzieci i młodzieży – perspektywa metodyczna. Płock, Rzeczpospolita Polska: SWPW. Wydawnictwo Naukowe Novum (pol).

Doshin, S. (1973). Qu’est-ce que le Shorinji Kempo. Philosophie et Technique. (pol).

Dubisz, S. (red.) (2003). Uniwersalny słownik języka polskiego. Warszawa, Rzeczpospolita Polska: Wydawnictwo Naukowe PWN (pol).

Dziąsko, J., & Naglak, Z. (1983). Teoria sportowych gier zespołowych. Wrocław, Rzeczpospolita Polska: PWN (pol).

Eibl-Eibesfeldt, I. (1987). Miłość i nienawiść. Warszawa, Rzeczpospolita Polska: Wydawnictwo Naukowe PWN (pol).

Harasymowicz, J. (1979. Filozofia karate. Argumenty, 50 (pol).

Harasymowicz, J. (1984). Wychowanie fizyczne jako szkoła życia. W: Wychowanie Fizyczne i Higiena Szkolna, 10 (pol).

Harasymowicz, J. (2003 a). Filozoficzne aspekty budo oraz źródła ich inspiracji. W: Cynarski W., Obodyński K. (red.). Humanistyczna teoria sztuk i sportow walki, 107–122 (pol).

Harasymowicz, J. (2003 b). Godziwa samoobrona: etyczno-pragmatyczny model efektywnego przeciwdziałania agresji. W: Rakowski A., Chodała A., Kalina R.M. (red). Sporty ekstremalne w przygotowaniu żołnierzy i formacji antyterrorystycznych. PTNKF Sekcja Kultury Fizycznej w Wojsku, 19–26 (pol).

Harasymowicz, J., & Kalina, R. M. (2007). Godziwa samoobrona – teoretyczne i metodyczne podstawy treningu.

Podręcznik dla nauczycieli, studentów, dydaktyków sportów i sztuk walki. Płock, Rzeczpospolita Polska: Wydawnictwo Naukowe NOVUM, Fundacja PMP (pol).

Jaczewski, A. (red.) (1998). Biologiczne i medyczne podstawy rozwoju i wychowania. Cz.II. Warszawa, Rzeczpospolita Polska: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne (pol).

Jaskólski, E. (1994). Indywidualne przygotowanie człowieka do optymalnego wykonywania zadań w sytuacjach ekstremalnych. W: R. M. Kalina (red). Sprawnościowe i moralne aspekty walki wręcz w wojsku. Wrocław, Rzeczpospolita Polska: WSOIW, 61–70 (pol).

Jaskólski, E. (2000). Rozwój osobowości i dyspozycyjności ciała w procesie pedagogicznego wykorzystania zasad budo. W: R. M. Kalina, W. Jagiełło (red). Wychowawcze i utylitarne aspekty sportów walki. Warszawa, Rzeczpospolita Polska: AWF, 9–13 (pol).

Kalina, R. M. (1991). Przeciwdziałanie Agresji. Wykorzystanie sportu do zmniejszania agresywności. Warszawa, Rzeczpospolita Polska: PTHP (pol).

Kalina, R. M. (1997). Sporty walki i trening samoobrony w edukacji obronnej młodzieży. Warszawa, Rzeczpospolita Polska: PTNKF (pol).

Kalina, R. M. (2000). Teoria sportów walki. Warszawa, Rzeczpospolita Polska: Centralny Ośrodek Sportu (pol).

Kępiński, A. (1992). Lęk. Sagittarius. Kraków, Rzeczpospolita Polska (pol).

Korłowicz, J., Kryński, A., & Niedzwiedzki, W. (1952). Słownik języka polskiego. Warszawa, Rzeczpospolita Polska: PIW (pol).

Kosiewicz, J. (2000). Kultura fizyczna i sport w perspektywie filozofii. Warszawa, Rzeczpospolita Polska: AWF (pol).

Kotarbiński, T. (1987). Pisma etyczne. Warszawa-Łódź, Rzeczpospolita Polska: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich (pol).

Krawczyk, Z. (red.) (1997). Kultura fizyczna sport. Warszawa, Rzeczpospolita Polska: Instytut Kultury (pol).

Lasserre, R. (1967). Kiaï y Kuatsu. Ed. Hispano Europea. Barcelona, Spain (sp).

Musashi, Miyamoto (1984). Escritos sobre las cinco ruedas. Luis Cárcamo. Madrid, Spain (sp).

Naglak, Z. (1999). Metodyka trenowania sportowca. Wrocław, Rzeczpospolita Polska: AWF (pol).

Oyama, M. (1979). Mas. Oyama’s Karate Philosophy The Kyokushin Way. Tokio, Japan: Japan Publications Inc. (eng).

Ozolin, N. G. (1983). Sistema contemporáneo de entrenamiento deportivo. Ed. Científico-Técnica. La Habana (sp).

Rejman, G. (red.) (1999). Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz. Warszawa, Rzeczpospolita Polska: Wydawnictwo C. H. Beck (pol).

Sozański, H. (red.) (1994). Sport dzieci i młodzieży. Vademecum trenera. Warszawa, Rzeczpospolita Polska: RCMSKFiS (pol).

Wierzbicka, E. (red.) (1998). Słownik współczesny języka polskiego. Warszawa, Rzeczpospolita Polska: Wydawnictwo Reader’s Digest Przegląd (pol).

Tokarski, S. (1996). Tradycje i nowoczesność wzorców orientalnej samoobrony. Acta Asiatica Varsoviensia, 17–34 (pol).

Zdziennicka-Kaczocha, G. (2000). Kodeks karny z komentarzem. Skierniewice, Rzeczpospolita Polska: Wydawnictwo Sigma (pol).

Zuchora, K. (red.) (2000). Myśli i uwagi o wychowaniu fizycznym i sporcie. Warszawa, Rzeczpospolita Polska: AWF (pol).

Downloads


Переглядів анотації: 117

Опубліковано

2018-10-01

Як цитувати

Харасимович, Я. (2018). СПІВРОЗМІРНА САМООБОРОНА ЯК ОСНОВА ОБОРОННОЇ ОСВІТИ ТА ОПТИМАЛЬНА МОДЕЛЬ ПРОТИДІЇ АГРЕСІЇ. ОСВІТОЛОГІЯ, (7), 108–115. https://doi.org/10.28925/2226-3012.2018.7.108115

Номер

Розділ

Соціологія освіти