KONCEPCJA EDUKACJI SPOŁECZNEJ W UJĘCIU JOSÉ ORTEGI Y GASSETA I JEJ WSPÓŁCZESNE ODNIESIENIA
DOI:
https://doi.org/10.28925/2226-3012.2020.9.2Słowa kluczowe:
edukacja obywatelska, filozofia okoliczności, José Ortega y Gasset, pedagogika społecznaAbstrakt
Artykuł poświęcony jest postaci Jose Ortegi y Gasseta, myśliciela XX wieku, który założył nową szkołę filozoficzną i zgromadził wokół siebie wielu uczniów. Hiszpański myśliciel uczynił nauczanie i pedagogikę swoim zawodem i powołaniem życiowym i zyskał sławę «wychowawcy obywatela» lub «pedagoga politycznego». Celem artykułu jest analiza pedagogicznych aspektów teorii społecznej Jose Ortegi y Gasseta, która analizuje pedagogiczne aspekty teorii społecznej Jose Ortegi y Gasseta, które koncentrują się bardziej na problemach społecznych niż na założeniach metafizycznych. Filozofia hiszpańskiego myśliciela jest pełna głębokiej pedagogiki, którą kierował się także w swojej pracy naukowej i działalności społecznej. Pedagogika w jego teorii i pracy ma nie tylko aspekt dydaktyczny, ale w końcu jest niezbędnym elementem filozofii politycznej, ponieważ jest to sposób organizacji społeczeństwa i włączania ludzi w życie obywatelskie.
Skupia się na głównych aspektach jego badań, które definiują myśliciela jako przedstawiciela liberalizmu o wyraźnym charakterze społecznym. Jednak jego pojęcie elity było często interpretowane jako elitarne, bliskie konserwatywnym postawom, co wynikało ze zbyt uproszczonej interpretacji pojęć «masy» i «elity» w rozumowaniu hiszpańskiego filozofa.
Artykuł przedstawia wybrane aspekty biografii Jose Ortegi y Gasseta, w których szczególną uwagę zwraca się na odniesienia pedagogiczne. W ten sposób prześledzono ewolucję jego poglądów i różne sytuacje «życia codziennego», które wpłynęły na koncepcje, stworzone przez autora.
Kolejnym etapem analizowania pracy Jose Ortegi y Gasseta była koncepcja poglądów pedagogicznych. Ten okres kształtowania się poglądów myśliciela hiszpańskiego często nazywany jest w literaturze jako okres «pedagogiki społecznej», ponieważ autor określa w nim wykształcenie jako narzędzie do zmiany i doskonalenia społeczeństwa.
Bibliografia
Acevedo Guerra, J. (2014). Ortega, Renan y la idea de nación. Universitaria (es).
Almeida Amoedo, M (2014). (coord.), A vida como Projecto — senda de José Ortega y Gasset. Universidade de Évora (es).
Aranguren, J. L. (1958). La ética de Ortega. Taurus (es).
Arias Argüelles-Meres, L. (2005). Buscando un Ortega desde dentro: Una nueva biografía sobre el filósofo que fue «un acontecimiento». Septem Ediciones (es).
Assumção, J. (2012). Homem-massa. A filosofia de Ortega y Gasset e sua crítica à cultura massificada. Editora Bestiário / Fundación José Ortega y Gasset-Gregorio Marañón (por).
Castelló Meliá, J. C. (2009). La hermenéutica narrativa de Ortega y Gasset. Comares (es).
Cerezo Galán, P. (2011). José Ortega y Gasset y la razón práctica. Biblioteca Nueva / Fundación José Ortega y Gasset — Gregorio Marañón (es).
Gabriel-Stheeman, L. (2000). Función retórica del recurso etimológico en la obra de José Ortega y Gasset.
Toxosoutos (es).
Gaos, J. (2013). Los pasos perdidos. Escritos sobre Ortega y Gasset. Biblioteca Nueva / Fundación José Ortega y Gasset-Gregorio Marañón (es).
Gil Villegas, F. (1996). Los profetas y el mesías. Lukács y Ortega como precursores de Heidegger en el Zeitgeist de la modernidad (1900–1929). Fondo de Cultura Económica (es).
Lasaga Medina, J. (2003). José Ortega y Gasset (1883–1955). Vida y filosofía. Biblioteca Nueva / Fundación José Ortega y Gasset (es).
López Frías, F. (1985). Ética y política. En torno al pensamiento de José Ortega y Gasset. Promociones Publicitarias Universitarias (es).
Monfort Prades, J. M. (2014). Filosofía de la cultura en Ortega y Gasset. Entrevistas con expertos. Editorial Académica Española (es).
Ortega y Gasset, J. (1958). Obras completas, 6 tomos. Revista de Occidente (wszystkie przywołane w artykule pozycje tego autora zostały zaczerpnięte z niniejszej publikacji a przy każdej pozycji umieszczonej w bibliografii został wskazany rok wydania danej pozycji, a także numer tomu w którym się ona znajduje i zakres stron): Ortega y Gasset, J. (1906). La pedagogía del paisaje. T. 1, s. 53–57 (es).
Ortega y Gasset, J. (1907). Sobre los estudios clásicos. T. 1, s. 63–67 (es).
Ortega y Gasset, J. (1908). Asamblea para el progreso de las ciencias. T. 1, s. 99–110 (es).
Ortega y Gasset, J. (1910). La pedagogía social como programa político. T. 1, s. 503–521 (es).
Ortega y Gasset, J. (1911). Una respuesta a una pregunta. T. 1, s. 211–215 (es).
Ortega y Gasset, J. (1914). Meditaciones del Quijote. T. 1, s. 309–400 (es).
Romano, V. (1976). José Ortega y Gasset, publicista. Akal (es).
San Martín, J. (2012). La fenomenología de Ortega y Gasset. Biblioteca Nueva / Fundación José Ortega y Gasset (es).
Silver, P. W. (1978). Fenomenología y razón vital: Génesis de Meditaciones del Quijote de Ortega y Gasset.
Alianza (es).
Valero Lumbreras, Á. (2013). José Ortega y Gasset, diputado. De los Diputados (es).
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2020 Ярослав Хархула
Praca jest udostępniana na licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.
Тип ліцензії: Creative Commons Attribution Non-Commercial
Автор дозволяє:
- поширювати — копіювати, передавати свій твір,
- змінювати — переробляти, розвивати твір.
Умови такі:
- автор не дозволяє використовувати свій чи змінений твір з комерційною метою (Noncommercial),
- слід зберігати посилання на попередніх авторів у визначеній ними формі (Attribution). Ви повинні надати посилання на ліцензію та вказати, чи були внесені зміни. Ви можете це робити будь-яким розумним способом, але це не означає, що ліцензіат схвалює вас або ваше використання.
Автори залишають за собою право на авторство своєї роботи та передають журналу право першої публікації цієї роботи на умовах ліцензії Creative Commons Attribution License, котра дозволяє іншим особам вільно розповсюджувати опубліковану роботу з обов'язковим посиланням на авторів оригінальної роботи та першу публікацію роботи у цьому журналі.
Автори мають право укладати самостійні додаткові угоди щодо неексклюзивного розповсюдження роботи у тому вигляді, в якому вона була опублікована цим журналом (наприклад, розміщувати роботу в електронному сховищі установи або публікувати у складі монографії), за умови збереження посилання на першу публікацію роботи у цьому журналі.