OŚWIATOLOGIA – ROZWAŻANIA O TOŻSAMOŚCI I SPOŁECZNEJ PRZYDATNOŚCI DYSCYPLINY NAUKOWEJ
DOI:
https://doi.org/10.28925/2226-3012.2014.3.1116Słowa kluczowe:
oświatologia, pojmowanie nauki, tożsamość dyscypliny naukowej, społeczne uznanie i przydatnośćAbstrakt
W artykule przedstawiono humanistyczne tradycje i współczesne losy całościowych ujęć zagadnień oświaty. Jednak przede wszystkim prezentowane są sprawy naukowej tożsamości oświatologii. Płaszczyzną odniesienia jest różne pojmowanie nauki, a jako przykład przywołane zostały sposoby określania pedagogiki jako dyscypliny naukowej. Ważny wątek rozważań dotyczy społecznej przydatności i uznania dyscyplin naukowych. W końcowym fragmencie znajdują się sugestie, które mogą sprzyjać dalszemu kształtowaniu naukowej tożsamości i rozwojowi oświatologii.
Bibliografia
Arystoteles: Polityka. De Agostini: „Altaya”, Warszawa 2002
Biggs J. B.: Educology: The theory of educational practice. „Contemporary Educational Psychology” 1976, vol. 1, Contributing Paper 1.1. in History and Philosophy of Educology. The Institut of History and Philosophy of Educology for Developing Democracies in the World, an Initiative of Educology Research Associates (USA (ERA/USA) – por. http://www.era-usa.net
Choruża L. L.: Eticznij rozwitok piedagoga. „Akademwidaw”, Kijiw 2012
Choruża L. L.: Aksjologiczni zasadi oswitołogii: dierżawa, suspilstwo i osobisttnist. „Oświatologia/ Oswitołogia” 2012, t. I
Christensen J. E., Fisher J. E.: Educology as an organizational concept for schools of teacher education, colleges of education and facultaties of education. „International Journal of Educology” 2006, vol. 20, no 2
Czernucha N.: Socjologija oswiti w strukturi oswitołogii. „Oświatologia/Oswitołogia” 2013, t. II
Dacenko J. O.: Oswitołogiczni akcenti oswitnoi politiki. „Oświatologia/Oswitołogia” 2012, t. I
Duraj-Nowakowa K.: Modelowanie systemowe w pedagogice. Wyd. Naukowe WSP, Kraków 1997
Duraj-Nowakowa K.: Podejścia całościowe do pedagogiki: wybór. Wyd. UR, Rzeszów 2008
Kałasznikowa S. A.: Koncepcija liderstwa w uprawlinni oswitnimi sistemami. „Oświatologia/Oswitołogia”n2012, t. I Kot S.: Historia wychowania. Wyd. „Żak”, Warszawa 1996
Krajewski W.: Prawa nauki. Przegląd zagadnień metodologicznych. KiW, Warszawa 1982
Kremień W. G.: Oswita i nauka w Ukraini – innowacijni aspekti: strategia, realizacija, rezultati. Gramota, Kijiw 2005
Kremień W. G.: Filozofia oświaty. Wyd. ITE-PIB, Radom 2008
Kremień W. G., Lewowicki T., Sysojewa S. (red.): Probliemi oswiti u Polszczi ta w Ukraini w konteksti procesiw globalizacji ta ewrointegracji. Kijiw-Żitomir 2009
Kremień W. G., Lewowicki T., Sysojewa S. (red.): Paradygmaty oświatowe i edukacja nauczycieli. WSP ZNP, UP, Warszawa-Kraków 2010
Kuhn T.: Struktura rewolucji naukowych. PWN, Warszawa 1968
Kuźma J.: Nauka o szkole: studium monograficzne, zarys koncepcji. OW „Impuls”, Kraków 2005
Kuźmienko O. M.: Oswitołogia – nowyj napriam integrowanowo piznannja oswiti. „Oświatologia/ Oswitołogia” 2012, t. I
Kwieciński Z., Śliwerski B. (red.): Pedagogika. T. I. PWN, Warszawa 2008
Lewowicki T.: Szkic do dziejów metodologii pedagogiki. „Rocznik Pedagogiczny”, t. 24. KNP PAN, Warszawa 2001
Lewowicki T. (red.): Pedagogika we współczesnym dyskursie humanistycznym. OW „Impuls”, WarszawaKraków 2004
Lewowicki T.: O tożsamości, kondycji i powinnościach pedagogiki. ITE-PIB, Warszawa-Radom 2007
Lewowicki T., Ogniewjuk W. O., Sysojewa S. O. (red.): Całościowe ujęcia edukacji – ku spotkaniu z oświatologią. WSP ZNP, Warszawa 2011
Lewowicki T.: Szkic do dziejów całościowych ujęć zagadnień oświaty – ku spotkaniu z oświatologią. „Oświatologia/Oswitołogia” 2012, t. I
Moroz O. O.: Media – oswita u strukturi oswitołogii. „Oświatologia/Oswitołogia” 2012, t. I
Ogniewjuk W. O.: Fiłosofia oswiti ta si misce w strukturi naukowich doslidżeń fenomenu oswiti. Naukowometodiczni żurnał „Szljach oswiti” 2009, nr 4 (54)
Ogniewjuk W. O. (red.): Oswitołogija: witoki naukowogo napriamu. Ministierstwo oswiti i nauki, mołodi ta sportu Ukraini, Kijwskij uniwiersitet im. Borisa Grinczenka, Kijiw 2012
Ogniewjuk W. O.: Fiłosofija oswiti ta si misce w strukturi naukowych doslidżeń fenomienu oswiti. „Oświatologia/Oswitołogia” 2012, t. I
Ogniewjuk W. O.: Osnowni tendencii rozwitku suczasnoi oswiti. „Oświatologia/Oswitołogia” 2013, t. II
Pestulovic N.: Edukološka istrazivanija. Školske novine, Zagreb 1987
Platon: Państwo. T. I i II. Alfa-Wera, Warszawa 1994
Pojasok T.: Oswitnija politika jak obiekt miżdisciplinarnych doslidżeń. „Oświatologia/Oswitołogia” 2013, t. II
Sauch P. J. : Suczasna oswita. Portret bez prikras. ŻDU im. I. Franka, Żitomit 2012
Sysojewa S. O.: Sfera oswiti jak obiekt doslidżenija. „Oświatologia/Oswitołogia” 2012, t. I
Sysojewa S. O.: Oswitni reformi: oswitołogiczni kontekst. „Oświatologia/Oswitołogia” 2013, t. II
Szarota Z., Szlosek F. (red.): Interdyscyplinarność pedagogiki i jej subdyscypliny. UP, APS, ITE-PIB, Radom 2013
Śliwerski B. (red.): Pedagogika. T. 1-4. GWP, Gdańsk 2006-2010
Wołoszyn S.: Dzieje wychowania i myśli pedagogicznej w zarysie. PWN, Warszawa 1964
Wołoszyn S. (wybór i opracowanie): Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej. T. I i II. PWN, Warszawa 1965-1966.
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2021 Тадеуш Левовицький
Praca jest udostępniana na licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.
Тип ліцензії: Creative Commons Attribution Non-Commercial
Автор дозволяє:
- поширювати — копіювати, передавати свій твір,
- змінювати — переробляти, розвивати твір.
Умови такі:
- автор не дозволяє використовувати свій чи змінений твір з комерційною метою (Noncommercial),
- слід зберігати посилання на попередніх авторів у визначеній ними формі (Attribution). Ви повинні надати посилання на ліцензію та вказати, чи були внесені зміни. Ви можете це робити будь-яким розумним способом, але це не означає, що ліцензіат схвалює вас або ваше використання.
Автори залишають за собою право на авторство своєї роботи та передають журналу право першої публікації цієї роботи на умовах ліцензії Creative Commons Attribution License, котра дозволяє іншим особам вільно розповсюджувати опубліковану роботу з обов'язковим посиланням на авторів оригінальної роботи та першу публікацію роботи у цьому журналі.
Автори мають право укладати самостійні додаткові угоди щодо неексклюзивного розповсюдження роботи у тому вигляді, в якому вона була опублікована цим журналом (наприклад, розміщувати роботу в електронному сховищі установи або публікувати у складі монографії), за умови збереження посилання на першу публікацію роботи у цьому журналі.
